ការងារដោយបង្ខំជាប្រព័ន្ធ

នៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា ប្រជាជនក្លាយជាទាសករក្នុងការប្រមូលផលដំណាំ និង សាងសង់ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ទំនប់ទឹក អាងស្តុកទឹក និង ប្រឡាយទឹកទូទាំងប្រទេស។ ទោះបីជាមានគ្រោះរាំងស្ងួត និង កង្វះស្បៀងអាហារជាបន្តបន្ទាប់ក៏ដោយ ក៏ ប.ក.ក. បង្ខំប្រជាជនឱ្យធ្វើការកាន់តែយូរ និង កាន់តែលំបាក ក្នុងការបំពេញឲ្យបានជាដាច់ខាតនូវកូតាទិន្នផលស្រូវដែលមិនប្រាកដប្រជា និង ចេះតែកើនឡើងទោះក្នុងតម្លៃណាក៏ដោយ។ ដំបូង បក្សទាមទារឱ្យបង្កើនទិន្នផលស្រូវឱ្យបាន ៣ តោន ក្នុងមួយហិកតា និង បន្ទាប់មកឱ្យបាន ៦ តោន ក្នុងមួយហិកតា ដែលស្មើនឹងទិន្នផលស្រូវធម្មតារបស់កម្ពុជាចំនួនបីដងដើម្បីរកប្រាក់កសាងប្រទេស³⁹។ អ្នកដែលត្រូវបានផ្លាស់ទីលំនៅចេញពីផ្ទះសម្បែង មិនត្រឹមតែត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការនៅតាមវាលស្រែប៉ុណ្ណោះទេ ពួកគេភាគច្រើនថែមទាំងត្រូវបានធ្វើឲ្យទៅជាទាសករនៅតាមរោងចក្ររដ្ឋ និង ការដ្ឋាន ដូចជា ទំនប់ត្រពាំងថ្ម ទំនប់ ១ មករា និង ព្រលានយន្តហោះកំពង់ឆ្នាំង។ អ្នកធ្វើការមិនដែលទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ការងាររបស់ខ្លួនឡើយ និង ត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការក្នុងកាលៈទេសៈខ្វះខាត និងគ្រោះថ្នាក់ ជាធម្មតាស្ថិតក្នុងភាពភ័យខ្លាច “ការអប់រំកសាង”⁴⁰។ អ្នកដែលមិនគោរពតាមការណែនាំ ឬមិនបំពេញកិច្ចការដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ថាជាខ្មាំង ហើយជារឿយៗបាត់ខ្លួន ឬត្រូវបានសម្លាប់។